MARK CAVENDISH – OP JACHT NAAR HET RECORD IN DE TOUR
- 01/02/2024
Voornaam: Mark Simon
Achternaam: Cavendish
Nationaliteit: Groot-Brittannië
Leeftijd: 38 jaar
Geboortedatum: 21-05-1985
Geboorteplaats: Douglas, Isle of Man
Bijnamen: Cannonball, Manx Missile
Mark Cavendish is een koersende, levende legende. Een pure sprinter die bijna al zijn overwinningen op de weg behaalde in een massasprint. Een renner die bij nagenoeg iedere wielerliefhebber emoties naar boven brengt. Een ettertje in de ogen van velen en aan de andere kant een emotionele, vriendelijke, no-nonsens kerel voor de anderen. Zelden zal iemand geen mening hebben over de sprintbom uit Manx. Maar naast zijn uitgesproken karakter is Cavendish zonder twijfel één van de beste, en voor velen de allerbeste sprinter die er ooit is geweest. Hij won (tot nu toe) vierendertig etappes in de Ronde van Frankrijk, zeventien etappes in de Ronde van Italië en drie etappes in de Ronde van Spanje. Daarnaast won hij Milaan-Sanremo, drie keer de Scheldeprijs, twee keer Kuurne – Brussel – Kuurne én werd hij wereldkampioen op de weg. Met in totaal 162 UCI overwinningen staat Cavendish op de derde plaats in de ranking allertijden wat overwinningen betreft. Dat hij nog één zege van de tweede plaats staat, die momenteel wordt ingenomen door Mario Cipollini, is voor hem ongetwijfeld – naast het record van aantal ritzeges in de Tour – een tweede drijfveer om nog een jaar verder te gaan met koersen.
"Records en vergelijking met het verleden blijken dan toch belangrijk te zijn"
Records blijken toch belangrijk te zijn
Mark Cavendish is bij uitstek het levende bewijs dat palmaressen, records en vergelijkingen met het verleden wel degelijk belangrijk zijn in de sport. Hoe verklaren we anders zijn enorme drang om toch maar dat record van Eddy Merckx – 34 ritzeges in de Tour – te verbreken en alleen recordhouder te worden? Het zou voor Cavendish heel veel betekenen ook al weet hij zelf heel goed dat Merckx nooit een poging gedaan heeft om een zegerecord wat ritzeges betreft neer te zetten. Wat als Eddy daar ooit een doel van had gemaakt en nog wat langer was blijven koersen met die ambitie? Waarschijnlijk stond er dan nu een 4 als eerste cijfer i.p.v. een 3.
Van baanrenner naar wegrenner
Cavendish werd profwielrenner in 2005 en is een echt ‘baanproduct’ te noemen want hij werd opgeleid op de piste. Bij de jeugd behaalde hij tal van overwinningen op de baan. In 2005, 2008 en 2016 werd hij ook wereldkampioen ploegkoers. In 2005 was hij gekoppeld aan Robert Hayles, en in 2008 en 2016 aan Sir Bradley Wiggins.
Op de weg won de toen nog maar 21-jarige Cavendish, de Scheldeprijs al in 2007. Hij versloeg de toenmalige sprintbom Robbie McEwen, wat meteen het eerste teken aan de wand was dat hij een grote carrière voor hem had liggen.
In 2008 werd duidelijk dat hij de rapste van alle sprinters was geworden. In de Ronde van Italië wist Cav twee ritten te winnen en in de Tour de France won hij vier keer de massasprint alvorens hij de start van de vijftiende rit (een Alpenetappe) aan zich voorbij liet gaan. In 2009 won Cavendish als 23-jarige Milaan-San Remo.
Op 25 september 2011 werd Cavendish in Kopenhagen wereldkampioen op de weg. Op het nagenoeg vlakke parcours klopte hij Matthew Goss , André Greipel en het ganse peloton in een massasprint. Daarmee werd hij pas de tweede Britse wereldkampioen op de weg, na Tom Simpson in 1965.
Dat Cav in 2016 ook een olympische zilveren medaille behaalde in het omnium wordt in België soms ook zo maar even vergeten, maar dat benadrukt toch vooral nog eens extra het kampioenengehalte van de Cannonball.
Zo moeilijk om afscheid te nemen
In 2020 werden er door de corona-epidemie heel weinig koersen verreden. Cavendish kon op 35-jaarige leeftijd geen nieuw contract meer versieren bij zijn werkgever Bahrain-McLaren. In Gent-Wevelgem zijn laatste wedstrijd voor Bahrein Mclaren sprong Cavendish mee met de vluchters van die dag om zich zo nog eens in de kijker te rijden. Na de finish vertelde hij in tranen: “Dit is misschien de laatste koers uit mijn carrière.”
Dit was echter buiten Patrick Lefevere gerekend die zijn kans schoon zag om Cavendish nog een keer naar grootse dingen te stuwen. Patrick bood Mark een eenjarig contract aan bij Deceuninck–Quick-Step en wat buiten Lefevere, niemand meer van hem verwachtte, gebeurde toch. In de Ronde van Turkije 2021 wist Cav zijn eerste overwinningen in drie jaar tijd te veroveren, hij won er meteen vier ritten, de voorbode van wat nog zou volgen. Herboren als hij was bij Omega Pharma–Quick-Step, pakte de inmiddels 36-jarige Cavendish ook vier ritten en de groene trui in de Ronde van Frankrijk 2021. Daarmee kwam zijn totaal aantal zeges in de Tour de France op 34, een evenaring van het record van Eddy Merckx.
In 2022 kreeg hij een nieuw contract, maar werd in de ploeg van Lefevere de voorkeur gegeven aan Fabio Jacobsen als sprinter voor de Tour. Cavendish was zeer ontgoocheld dat hij het record van Merckx niet zou kunnen verbreken en ging op het eind van het seizoen op zoek naar een nieuwe ploeg. De droom om alleen recordhouder te worden liet hem duidelijk niet los. Pas halverwege januari 2023 bood Astana Qazaqstan Team de Britse kampioen een contract aan voor één seizoen. Cavendish behaalde zijn eerste en enige zege van het seizoen 2023, in de laatste etappe van de Giro d’ Italia waarin hij voordien had aangekondigd dat hij aan het eind van het seizoen zou stoppen als professioneel wielrenner…
In de Tour de France waar Cav vast besloten was om zijn 35ste ritzege te behalen, sloeg het noodlot toe in wat zijn laatste Tour zou zijn. In de achtste rit kwam hij ten val en moest hij met een gebroken sleutelbeen de Tour verlaten.
Echter de drang om het record van Eddy Merckx te breken en alleen-recordhouder te worden was/is nog steeds te groot en eind 2023 kwam het nieuws dat hij in 2024 in het team van Astana opnieuw een gooi gaat doen naar het Tour de France rittenrecord. Tegen die tijd is Mark Cavendish 39 jaar geworden. Zal het hem lukken om de drang/droom van alleen recordhouder te worden om te zetten naar de realiteit?
Antwoord in juli van dit jaar, we kijken er al naar uit…
Tekst: Patrick Van Gansen
