NOSTALGIE NAAR LE BALAI IN LAPALUD

De grotendeels achter ons liggende coranabeperkingen waren niet in ieders nadeel. Er komt ineens tijd voor andere zaken, zoals voor ons als redacteur het opruimen en ordenen van je archief. Het gevaar is dat je ineens zaken tegenkomt die al uit je herinnering verdwenen waren. Je gaat lezen en de tijd vliegt door je vingers. Als fietser heb je aan de start gestaan van toertochten, cyclosportieven en gran fondo's, als redacteur heb je een groot aantal (fiets) persreizen gemaakt.

In grote delen van Europa heb je de kilometers onder de wielen laten doordraaien. Wanneer je de balans opmaakt zijn er toch een aantal tochten/evenementen die er boven uitsteken. Het zit dikwijls niet in het grote, maar het kan ook het kleine zijn dat is blijven hangen. We nemen je mee naar het Franse dorp Lapalud, pal langs de Route du Soleil (afslag 19 Bollène).

We schrijven het jaar 2000. In de vakantietijd plande ik uit de kalender van Fédération Française de Cyclotourisme (FFCT) voor elke zaterdag en zondag een toertocht. Een geweldige manier om een streek te verkennen. In Lapalud wordt op 3 juni de 21e Rallye des Balais georganiseerd. De naam komt van een plaatselijk fabriekje dat onder andere bezems maakt.

Elke wielerliefhebber kent het woord “balai” wel van de wagen met de bezem die achter in de koers rijdt. Bij de inschrijftafel valt natuurlijk meteen op dat ik een étranger ben. Horen ze het niet aan mijn Frans dan zien ze het wel aan mijn kleding. Ik kom meteen aan de praat met de organisatoren over hoe ik in hun dorp verzeild ben geraakt. De buitenlandse aanwezigheid wordt op prijs gesteld. Voor de start wordt me alvast een cola aangeboden. Het wordt een tochtje van 60 kilometer. Onderweg sluit ik aan bij een groepje. Inmiddels heb ik wel geleerd dat de fransen één tempo aanhouden. Het geeft niet of het plat is of licht omhoog gaat. Er wordt niet geschakeld. Onderweg is in de schaduw van de platanen un ravitaillement et des rafraîchissements. In mijn dagboeknotities lees ik dat er belegd stokbrood, fruit met een overvloed aan abrikozen, chocolade, cola en water was. Het kon niet op!

Bij terugkomst wacht er voor elke deelnemer een verrassing. Geen medaille, bidon of een vaantje maar een bezem! Maar hoe neem je zo’n ding mee naar huis, wanneer je op de fiets naar de start bent gekomen. Maar de fransen zijn inventief. Een touwtje of draadje rondom de steel en de bovenstang en alles is geregeld. Ook voor mij is het geen probleem. Onze camping ligt maar een paar honderd meter van de start/finish. Daarna worden we uitgenodigd om aan het einde van de middag naar de prijsuitreiking te komen. Er zijn bekers voor de jongste en oudste deelnemer, de grootste club maar ook voor de verstkomende. Dat kan er maar één zijn! Daarna is er nog een gezellige apéritif Een paar dagen later staat de groepsfoto bij het plaatselijk nieuws van Lapalud in de “Le Dauphiné Libéré”.

De bezem is tot nu toe bij mij in gebruik om de vloer van de garage aan te vegen. De sporen van ouderdom zijn inmiddels wel te zien. Maar wie weet ga ik er nog een keer naar Lapalud want ieder jaar wordt de Rallye des Balais nog georganiseerd. Dus wie een nieuwe bezem wil en in de buurt is, rij het rondje in Lapalud maar eens! Het is een uniek aandenken en gaat jaren mee!

 

Tekst en beeld:  © Teus Korporaal

Meer Nieuws

Meer artikels