AUVERGNE, EEN VERGETEN STUKJE FRANKRIJK?
Het alternatief Sauerland was helaas geen Frankrijk! Het weer en de routes werkten niet mee en dan blijft er weinig over dan lezen en naar de Tour reportages kijken. Zaken die je ook thuis kunt doen. Er resteerde één voordeel: bier brouwen kunnen de Duitsers wel. Te laat boeken dat zou ons niet meer overkomen en dus gingen we in 2018 al in februari op internet op zoek naar een locatie in Auvergne.
Waarom Auvergne?
Waarom Auvergne en niet de Alpen, Pyreneeën, de wat “rustiger en minder inspannende” Morvan of de Vogezen, met andere woorden waarom niet de bekende locaties voor de racefietser? Welnu, de afgelopen jaren hadden we al deze regio’s ruim aangedaan en met veel plezier en inspanning, de cols waarop wielergeschiedenis is geschreven is beklommen. Dan wil een mens wel weer eens iets anders. Wanneer je dan de kaart er bij pakt blijft als bergstreek onder andere het Centraal Massief over, een oud vulkanisch gebergte dat zich bijna over een zesde van de totale oppervlakte van Frankrijk uitstrekt. Daar ligt de regio Auvergne, die sinds 1790 verdeeld is in vier departementen: Allier (03), Cantal (15), Haute-Loire (43) en Puy-de-Dôme (63). De hoofdstad is Clermont-Ferrand. Al tientallen jaren duurt hier een relatief isolement, stagnatie van de economische ontwikkeling en daardoor een leegloop. Juist dat isolement en de daaraan gekoppelde rust nodigt ons uit om naar de streek en het departement Cantal te gaan. Ons eerste contact voor een verblijf is meteen raak. Het wordt “Le Coquelicot”, een chambres et tables d’hôtes (Bed & Breakfast) in Riom-es-Montages (www.logis-coquelicot.nl) midden in het Parc Naturel Regional de Volcans d’Auvergne. De taal is al zeker geen probleem want er zijn Nederlandse eigenaars.
Op stap
Voor ons is het een genot om hier rond te fietsen. De eigenaar van Logis Coquelicot (Klaproos) bezorgt ons door hem ter plekke gemaakte GPX routes naar alle windrichtingen vanuit Riom-es-Montanges. Tevens krijgt je kopieën van een IGN (topgrafische kaart) waarop de route is ingetekend. Het kan gewoon niet misgaan, je moet alleen nog trappen. Iedere morgen trekken we, met een ruim voorzien door de eigenares gemaakt lunchpakket voor onderweg weg in onze camelbacks, onder een heerlijk brandende zon op perfect onderhouden wegen (gevolg van de Tour van 2016?) de Cantal in.
Als je van rust, stilte en toch ook inspannend fietsen houdt moet je je beslist niet inhouden en een keer het Auvergnese land van Tourwinnaar 1956 Roger Walkowiak (1927-2017) op de racefiets doorkruisen. Het hoeft niet met een niet te stuiten snelheid, Walkowiak won zijn Tour immers zonder ook maar één etappe te winnen en keerde als een tevreden man naar huis terug. Geniet van het departement Cantal, het grootste natuurpark van Frankrijk, ruim 395.000 ha groot. Het is dun bevolkt daardoor is er rust en stilte. Soms lijkt het of tijd stil heeft gestaan. In Salers waren de vensters van de plaatselijke Presse dichtgemaakt met oude wielertijdschriften.
Charly Gaul, Jacques Anquetil, Louison Bobet, Fausto Coppi en Rik van Looy keken ons aan! De Cantal is vooral bekend om zijn heerlijke kaas. Je proeft in de kaas als het ware het malse gras en de bloemen die in de wei staan. Dat moet zeker de Nederlanders aanspreken, maar ook als Belg kun je genieten in de Auvergne, zoals Greg Van Avermaet dat hier op 6 juli 2016 na zijn zege in de Tour rit Limoges-Le Lorian deed.
Klimmen
’t Is natuurlijk prachtig om die 50 km lange finale van die Tour rit vanuit Salers zelf te fietsen. Te beginnen met de Col de Neronne (1242 m), dan door naar de Pas de Peyrol (Puy Marie) 1589 m. , 5,4 km met een gem. van 8,1 %. Het tweede deel is verreweg het zwaarst, de laatste drie km kennen een stijgingspercentage van 12 en de steilste strook is 15%. Na een lange afdaling richting Mandailles-St. Julien volgt de onregelmatige klim naar de Col du Perthus (1309 m), lengte 4,4 km met een gemiddelde van 7.9%. Na de afdaling naar St. Jacques des Blats komt de Col de Font Cère (1294 m.), 3,3 km , gem. 5,9%. Vervolgens rest nog twee en een halve kilometer naar Le Lioran, de plek waar Greg van Avermaet het geel om de schouders kreeg. Ga de uitdaging ook eens aan! Voor ons was de Cantal een ervaring die we graag een vervolg willen geven.
