TOUR DE FRANCE KOORTS – CLASH DER TITANEN
Zij waren aan hun revalidatie bezig terwijl Pogačar de sterren van de hemel reed in Luik-Bastenaken-Luik en nadien op Merckxiaanse wijze de Giro d’Italia naar zijn hand zette, waarbij hij zelfs met de handrem op leek te fietsen. Het was alsof hij in spaarmodus/trainingsmodus iedereen naar huis reed en het wekt de indruk dat deze Giro hem helemaal niet afgemat heeft, integendeel zelfs nog een pak beter heeft gemaakt. Meteen komt dan de vraag wie doet hem wat?
Maar is die vraag wel gepast? Is het niet iets te kort door de bocht? Het gaat tenslotte wel over de Gele Trui in de Tour de France, de meest fel bevochten wedstrijd van het jaar, waarin elke editie, altijd iets wat we niet verwachten, toch gebeurt. De strijd om het desbetreffende tricot zal keihard worden gestreden en heel anders zijn dan in de Giro d’Italia waar de concurrentie – met alle respect voor de prestatie van Pogačar – toch vrij povertjes was. Wij wikken en wegen de kansen van de favorieten voor de eindzege.
Twee topfavorieten + twee echte uitdagers en enkele schaduw favorieten
Tadej Pogačar
De Sloveen verloor de laatste twee edities van de Tour van de Deen Jonas Vingegaard. Dus eigenlijk zou Tadej Pogačar in de favorieten-pikorde op de tweede plaats moeten staan. Wie hem echter het ganse seizoen en vooral in de Giro heeft bezig gezien weet echter genoeg, hij is veel beter dan de twee vorige jaren. Bovendien is ook zijn team sterker dan ooit. Of wat te denken van een ploeg met Tadej Pogačar, Juan Ayuso, Joao Almeida, Adam Yates, Pavel Sivakov, Marc Soler, Nils Politt en Tim Wellens? Wij schreven begin juni in Cyclelive magazine nr. 78 dat Pogačar voor ons ruim de favoriet nummer één is.
Dat Pogi, enkele dagen geleden vertelde dat hij zich nog nooit zo goed heeft gevoeld op de fiets doet er nog een schepje boven op. Een mentaal spelletje dat nu al in zijn voordeel beslecht lijkt te zijn, want niet alleen deze woorden, maar zeker ook zijn benen hebben de voorbije maanden zeker al mentale twijfels gezaaid bij zijn concurrenten.
Jonas Vingegaard
Als je het ons eind maart had gevraagd wie de topfavoriet was voor deze Tour, dan zouden we Vingegaard met stip op één gezet hebben. Hij leek in het begin van het seizoen net als zijn ganse ploeg, zelfs nog sterker te zijn dan hij in 2023 wel was. Het seizoen van Vingegaard begon toen hij eind februari de Spaanse rittenkoers O Gran Camiño van start tot finish domineerde, door net als in 2023 drie van de vier etappes en het algemeen klassement te winnen. Ook in de Tirreno-Adriatico showde hij zijn wonderbenen door met een solo-aanval de vijfde etappe te winnen. De Deen reed op 29 kilometer van de finish weg op het steilste deel van de San Giacamo. Hij won de etappe met ruim een minuut voorsprong. Later won hij ook de etappe naar de Monte Petrano waardoor hij de Italiaanse etappekoers, won met 1’24″ voorsprong.
Toen de Amerikaan Matteo Jorgenson, Remco Evenepoel versloeg in Parijs-Nice en zijn team ook de eerste eendagskoersen monopoliseerde, dachten we zelfs dat ze ook in de breedte sterker waren dan het jaar voordien. Tot de renners van Visma – Lease a Bike plotseling van de ene tegenslag naar de andere begonnen te fietsen en ook Vingegaard een enorme crash deed met zware gevolgen in de Ronde van het Baskenland. Net voor de start van de Tour ziet het er naar uit dat de revalidatie van zowel Vingegaard als Wout van Aert voorspoedig verlopen zijn. Beiden staan aan de start van deze Tour, maar hoe goed ze werkelijk zullen zijn is nog koffiedik kijken. Dat er mist wordt gespoten vanuit het entourage is zeker ook deel van het spelletje. Echter zelfs met een ‘zeer goede vorm’ is er tegen een ‘super Pogi’ weinig te beginnen. Niet een zeer goede – maar enkel een SU-PER Vingegaard, zou genoeg kunnen zijn om de Sloveen te kloppen. Kan Jonas toch op tijd zijn buitenaardse Tourbenen terug vinden en zal het buitenaards, tegen buitenaards en hard tegen hard worden? We hopen er alvast op!
Remco Evenepoel
Het wordt de eerste Tour-ervaring van Remco Evenepoel, die een Soudal-Quick Step ploeg achter zich krijgt die iets sterker is in het rondewerk dan in 2023. Maar waar zal Remco staan na zijn val in het Baskenland? En hoever zou hij gestaan hebben zonder die val ten opzichte van de twee topfavorieten? We hebben eigenlijk nog maar weinig houvast over de echte kwaliteiten van Evenepoel als ronderenner en al helemaal niet als Tourrenner. De tijdritten in deze Tour zijn uiteraard in zijn voordeel. Vraagteken wordt hoe hij de zware bergritten verwerkt. Wij zien Remco strijden voor een derde plaats op het podium in Parijs.
Primož Roglič
De Primož Roglič, die dit jaar zijn Jumbo-Visma wielertrui wisselde voor een Bora-Hans Grohe uitrusting, had ons nog niet kunnen bekoren in het begin van het seizoen. Toen ook hij er bij ging liggen in de mega-crash in het Baskenland werden de vraagtekens alleen maar groter. Wordt hij echt wel een belangrijke uitdager van de twee grote favorieten? Wij plaatsen hem in elk geval op ruime afstand van Tadej en Jonas en denken dat hij met Remco zal strijden voor het podium. Maar de ervaren en sluwe vos die Primož is, zou ons ook enorm kunnen verrassen. Laten we niet vergeten dat hij in het Baskenland als minst gehavende favoriet uit de valpartij kwam. Misschien is hij wel de best voorbereide renner van allen en werd er door hem en Bora-Hans Grohe na de val vooral veel mist gespoten en zand in onze ogen gestrooid. In de Dauphiné trok die mist alvast een klein beetje weg tot die plots weer opdaagde in de laatste rit.
Outsiders
Egan Bernal
Het verhaal van Bernal is genoeg gekend en niemand die ooit verwachte dat hij na zijn bijna dodelijk ongeval ooit nog terug tot de favorieten zou gerekend worden. Tot een echte favoriet rekenen we hem zeker nog niet, maar Egan liet in het begin van het seizoen mooie dingen zien, alhoewel hij in de Ronde van Zwitserland toch niet helemaal kon bekoren. Bernal zou echter wel eens een bepalende factor kunnen zijn wat betreft de eindzege. Wie hem aan zijn zijde krijgt kan er wel bij varen! Het zou in elk geval mooi zijn om hem in de top vijf te zien op het eind van de Tour.
Matteo Jorgenson
Dé revelatie van het seizoen is ongetwijfeld Matteo Jorgenson. Sinds zijn overstap naar Jumbo | Lease a Bike is hij een van de beste klassementsrenners in de kleinere ronden, terwijl hij bovendien ook hoge ogen gooit in de klassiekers. Hij klopte Remco Evenepoel in Parijs-Nice en werd maar nipt geklopt door Roglič in het Critérium du Dauphiné. In de laatste rit maakte hij zijn achterstand van meer dan een minuut nog bijna goed. Hij kwam uiteindelijk maar acht seconden tekort om de Sloveen te kloppen. Het zal vooral afhangen van het gevoel dat zijn kopman Vingegaard heeft in de eerste week hoe er met Jorgenson zal geschaakt worden.
Kandidaten top tien
Drie andere kandidaten voor de top tien vinden we terug in het team van de topfavoriet Tadej Pogačar. Met Juan Ayuso die de Ronde van het Baskenland won, Adam Yates die vorig jaar derde werd in de Tour en João Almeida zou Team UAE wel eens meerdere pionnen in de top tien kunnen parkeren. Ook bij de INEOS Grenadiers – warriors zijn ze met velen om een topplaats na te streven. Naast de eerder vernoemde Egan Bernal, zal Geraint Thomas zijn derde plaats in de Giro nog een keertje willen bevestigen met een goede Tour de France. Ook Carlos Rodriguez was goed op dreef de voorbije maanden waarin hij de Ronde van Romandië won en op de vierde plek eindigde in de Dauphiné. En met een beetje zin voor chauvinisme plaatsen we ook Laurens De Plus, na zijn vijfde plaats in de Dauphiné, tussen de kandidaten voor de top tien, alhoewel hij met bijna absolute zekerheid niet voor een klassement zal mogen gaan en zich uit de naad zal moeten fietsen voor de kopmannen.
En dan is er voor de Belgen nog Steff Cras. De pechvogel was het zwaarste slachtoffer in de Ronde van het Baskenland, maar hij liet in de Ronde van Slovenië al terug mooie dingen zien. Als de puzzel voor een keer eens helemaal in mekaar valt, zonder enige vorm van pech is ook Steff kandidaat voor een top tien plaats. Twee Belgen in de top van het klassement van de Tour de France? Het is een eeuwigheid geleden dat we dat nog gezien hebben.
En met nog een beetje meer zin voor chauvinisme, hopen we toch dat het Remco zal zijn die het meest zal verbazen en België zo écht terug op de Tourkaart zal zetten…
Tekst: Patrick Van Gansen
Cover Picture: La Presse, Luca Bettini
