CHARLY GAUL – VAN ENGEL TOT KLUIZENAAR IN HET WOUD
Voornaam: Charly
Achternaam: Gaul
Nationaliteit: Luxemburg
Leeftijd: Gestorven 06-12-2005
Geboortedatum: 08-12-1932
Geboorteplaats: Luxemburg-Pfaffenthal
Bijnamen: De Engel van het Gebergte, Monsieur Pipi
Charly Gaul werd geboren in Luxemburg-Pfaffenthal, een wijk van de hoofdstad. Hij was profrenner tussen 1953 en 1962. ‘De Engel van het Gebergte’ zoals hij genoemd werd, refererend naar zijn klimcapaciteiten, won de Tour de France in 1958 nadat hij in 1955 al eens derde geworden was, een podiumplaats die hij in 1961 nog eens zou overdoen. In 1955 en 1956 won hij het bergklassement in de Tour. Hij won ook twee keer de Giro – in 1956 en 1959 waarin hij ook beide keren de bergprijs won. In 1957 verloor hij echter de Ronde van Italië door een uitgelopen plaspauze. Toen Gaul zich aan de kant zette om te plassen, gingen Bobet en Geminiani in de aanval…Hierna werd hij dan ook ‘Monsieur Pipi’ genoemd.
Gaul won in totaal elf etappes in de Giro en tien in de Tour, hij was zes keer kampioen van Luxemburg op de weg en bovendien ook twee keer nationaal kampioen veldrijden. Charly Gaul werd gekozen tot de Luxemburgse Sportman van de twintigste eeuw. Hij was een groot fan van Maco Pantani wiens aanvalslust hij bewonderde.
De Engel die het zwarte gat indook
Tijdens en na zijn tweede echtscheiding leidde Gaul een teruggetrokken bestaan. De Engel van het Gebergte kwam in het zwarte gat terecht. De Engel die zijn bijnaam zowel te danken had aan z’n elegante pedaaltred als naar zijn knappe verschijning leefde gedurende 18 jaar bijna onvindbaar in de Luxemburgse bossen.
Een onverklaarbare wending in het leven van Gaul. Hij was een idool, een ster en vrouwenmagneet tijdens zijn carrière. Op het hoogtepunt van zijn roem kreeg hij meer dan vijftig fan-brieven per dag, voornamelijk van vrouwelijke bewonderaars. Door z’n knappe kop, waarin twee felblauwe ogen fonkelden, had hij veel weg van James Dean. Zijn uiterlijk zorgde voor natte dromen bij vele dames en dat liet hij zich welgevallen. Hij profiteerde echter niet van die status en maakte duidelijke selecties.
Ook na zijn carrière lachte het leven hem toe. Toen hij in 1965 met wielrennen stopte opende hij kort nadien met zijn tweede vrouw een café in Luxemburg-stad. Dat café bleek echter niet zo’n goed idee. Charly werd de beste klant van z’n zaak. Hij stak z’n drankmisbruik ook niet weg, maar een verklaring gaf hij er ook niet voor. Had hij relatieproblemen met z’n vrouw? Kon hij het afscheid van de wielersport niet plaatsen? Feit is dat hij geen opvang had na zijn carrière en dat het hem pijn deed dat de Luxemburgse wielerfederatie hem niet tot bondscoach benoemd had. Hij dook dus regelrecht het zwarte gat in. Zes maanden na de opening van het café liet hij echter alles en iedereen in de steek.
Gaul trok de Luxemburgse bossen in en leefde er gedurende bijna 18 jaar als een kluizenaar. Hij leefde er in een stacaravan zonder stromend water en elektriciteit. Journalisten en fans die hem kwamen zoeken, werden onvriendelijk verzocht rechtsomkeer te maken. Tot het plotseling weer licht werd in zijn donkere geest en hij in 1983 terug in de openbaarheid verscheen met zijn nieuwe echtgenote Josée en dochtertje Fabienne. Nooit gaf hij zelf echter één woord uitleg over zijn verdwijning en zijn terug getrokken leven.
Legendarische etappe naar de Monte Bondone.
Charly Gaul zal voor altijd verbonden blijven aan die legendarische etappe op 9 juni 1956. Hij was de dag voordien tijdens de afdaling van de Stelvio gevallen en zijn achterstand op leider Pasquale Fornara bedraagt vierentwintig minuten. De laatste zware bergetappe is een rit van 240 km met aankomst op de Monte Bondone. Het wordt een helse etappe die vandaag de dag nooit zou verreden worden. Een hele dag lang zullen de renners regen, hagel en een ijzige wind moeten trotseren. Bovendien dragen de renners in die tijd enkel een wollen trui, zonder regenjasjes, overtrekjes, regenafstotende- of thermokledij. Na een hele dag afzien, rijden ze de flanken van de Bondone op. Daar breekt de hel compleet los. De renners komen in een heuse sneeuwstorm terecht met temperaturen diep onder nul.
Het wordt een compleet slagveld, want meer dan zestig renners, waaronder de roze trui Fornara geven op. Charly Gaul rijdt alleen door het sneeuwtapijt naar de finish en pakt de roze trui. De taferelen na de finish zijn onwaarschijnlijk. Door de vrieskou kon Gaul zelfs niet meer remmen aan de finish en moest hij stoppen door zijn zijn voeten tegen de grond te slepen. In zijn hotel werd – zo werd verteld – met een schaar z’n trui kapot geknipt omdat die aan z’n vel was gevroren. Deze overwinning wordt nog steeds als één van de strafste prestaties ooit in de wielergeschiedenis omschreven. “Nooit moest een renner meer pijn, angst en uitputting ondergaan,” schreef Jacques Goddet in l’Equipe. Niemand zou er later in een grote ronde nog in slagen om op één dag zo’n reusachtige achterstand om te buigen.”
Charly Gaul overleed op 6 december 2005 overleed hij, twee dagen voor zijn 73e verjaardag, aan de gevolgen van een longembolie.
Text: Patrick Van Gansen
Fotos: collectie Teus Korporaal
