Ellen van Dijk gaat een ander leven leiden
Aanvankelijk beoefende ze de schaatssport en deed vijf keer mee aan de Nederlandse kampioenschappen voor junioren. Dan komt er een keerpunt. In 2007 wordt ze uitgenodigd voor selectiewedstrijden voor het schaatsen voor haar gewest. Maar dan gooit ze het roer om en kiest definitief voor het fietsen. Tijdens haar schaatstijd trainde ze al op de fiets om op het ijs beter te kunnen presteren. In 2002, wanneer ze vijftien jaar is, begint ze met het rijden van nationale wedstrijden. Dan gaat het snel. Een jaar later wordt ze al Nederlands kampioen op de weg en tijdrijden bij de nieuwelingen en in 2004 wordt ze zowel Nederlands kampioene op de weg als in het tijdrijden bij de junioren. In 2005 treedt ze toe tot de rangen van de elite rensters.
Als professional rijgt ze de wereldtitels aan elkaar. In 2008 wordt ze in Manchester wereldkampioene scratch. In de ploegentijdrit zijn er wereldtitels in 2012, 2013, 2016, 2017 en de individuele wereldtitel tijdrijden wint ze in Florence 2013, Brugge 2021 en Wollongang in 2022. Bij de Europese kampioenschappen wordt ze eerste in Plumelec 2016, Herning 2017, Glasgow 2018 en Alkmaar 2019. Ze wordt ook Europees kampioen op de weg in 2021 in Trente. Het enige wat ontbreekt is een Olympische titel.
Ook in de klassiekers zijn er aansprekende resultaten zoals de Ronde van Vlaanderen (2014), Dwars door Vlaanderen (2018 en 2019). Dit jaar sluit ze af met de eindoverwinning in de Ronde van Exreamadura en de openingsetappe de ploegentijdrit in de Vuelta a España en de zege in criterium “Daags na de Tour” in Boxmeer. Daags na haar laatste winst kondigt ze in de “Avondetappe” aan dat ze gaat stoppen. Ze rijdt daarna nog de Simac Ladies Tour en op 7 september is het in Lichtenvoorde na de laatste etappe einde verhaal. Het zit er op. Ze zegt in een interview in de Volkskrant: “Ik weet dat mijn leven straks ontzettend verandert, maar ik weet totaal niet wat het normale leven gaat inhouden. Ik heb het nooit gehad”.
Tekst en beeld: Teus Korporaal
